Na het orgasme maakt de hypothalamus Oxytocine en Lactose aan. En dat verpest alles. De piemel wordt slap en overgevoelig. Het zenuwstelsel beneden in de rug reageert op deze stoffen. Het wordt plotseling pijnlijk en erg onaangenaam om bijvoorbeeld door te gaan met aftrekken. De belangstelling voor alles sexueels kan zelfs omslaan naar afkeer. Sommige mannen hebben hier bijna geen last van, en kunnen daarna weer gemakkelijk doorgaan. Ook in de vroege puberteit kan men zo geil zijn dat van de afknapper nauwelijks iets gemerkt wordt. Andere mannen kunnen zijn als een kaars die uitgeblazen wordt. Ze hebben tijd nodig om bij te komen. Dit wordt refractie genoemd.

Bij sex met een partner kan de afknapper vervelend zijn.

Vrouwen hebben geen afknapper. Bij een vrouwelijke partner is soms de frustratie dat als het net erg prettig is, het feest voorbij is zodra een man is klaargekomen. Tegelijk kan het ook weer de redding zijn voor een vrouw die zich meer verplicht voelt aan de lusten van een man te voldoen dan dat ze zelf zin heeft in sex. In gevallen van misbruik makende mannen kan het dus juist weer een einde maken aan een onaangename situatie.

Bij twee mannen kan het ook wat lastig zijn. Normaal komt er eerst één klaar. Die daarna even geen zin meer heeft. Maar wel vindt dat de ander ook klaar moet komen om er voor beiden een eind aan te maken. Bij twee mannen die dusdanig één zijn dat ze soms al voelend echt moeten nadenken welke piemel aan wie vast zit, kan nog een ander effect ontstaan. Het orgasme van de één kan dan de refractie reactie in de hersenen van de ander oproepen. Dezelfde stoffen komen dan los alsof hij zelf juist een orgasme had. Degene die dan al klaargekomen is, kan doen wat hij wil maar het lukt de ander niet meer om een orgasme te krijgen. Omdat dat lichaam denkt dat het al klaargekomen is.

Andersom is bij twee mannen ook mogelijk. Mentaal kunnen ze in elkaar opgaan. Maar ook het piemel verstand kan verbonden raken zodat het één systeem wordt. Omdat de ene piemel dan klaarkomt, komt de andere ook klaar. Of zelfs tegelijkertijd. Er zijn zelfs gevallen bekend waar dit vrijwel zonder enige aanraking kan gebeuren. Er zijn weinig afspraken over te maken omdat het enkel de beide piemels zelf zijn die volkomen op één golflengte moeten zitten.

Zodra een piemel voorbij het orgasme is, zal er altijd een pauze genomen moeten worden. Een moment om de glazen bij te vullen. Om een sigaret op te steken.

Gewoon lekker gaan slapen kan ook een goede optie zijn. Midden in de nacht, of de volgende morgen, nog eens doorgaan voor de tweede ronde, kan veel prettiger zijn.

Het orgasme van een piemel is dusdanig dat elke piemel daarna even moet bijkomen van de schrik. Het is voor een man mogelijk dit onder controle te krijgen. Dit vergt veel tijd en oefening.

Sommige mannen kunnen erg zware afknappers hebben. Een normale afknapper duurt een paar minuten. Maar er zijn ook mannen waarbij het uren kan duren. Waarbij ze zichzelf zelfs als vies kunnen voelen en licht depressief kunnen zijn. Ook als ze nog jong zijn. De duur van de afknapper kan ook langer worden naarmate de leeftijd stijgt.

De afknapper is nog relatief slecht onderzocht. Er bestaan medicijnen die het effect verminderen, zoals carbagoline. Maar die zijn nog niet vrijgegeven voor dit doel. Het heeft er ook mee te maken dat mannen er niet snel mee naar een arts gaan en het als klacht zien.

Een andere manier is orgasme controle. Wat in sommige boeken ook omschreven wordt als “Tantrische Sex”. Het is mogelijk de zaken te scheiden. Wel een heerlijk orgasme te hebben, zelfs meerdere, maar tegen te houden dat de hersenen de stoffen maken die het feest weer verpesten.

De afknapper zou beter onderzocht moeten worden. Hij is echter moeilijk meetbaar.

Er is ook waarschijnlijk nooit goed onderzocht in hoeverre de afknapper een rol speelt bij mannen die, na hun orgasme gehad te hebben, overgaan tot mishandeling of erger. Het ligt echter voor de hand dat het gevoel van afkeer over zichzelf, dat bij een zware afknapper op kan treden, daar best eens een rol in zou kunnen spelen. Terwijl het in wezen gewoon een chemische reactie is waar wat aan gedaan zou kunnen worden.