Op jonge leeftijd is de voorhuid nog verkleefd met de eikel. Ook later heeft de voorhuid een belangrijke beschermfunctie. Op een bepaalde leeftijd, wat per individu wisselt, hoort een jongen zelf voorzichtig zijn eikel te ontdekken. Bij jongens waar dat zeer doet, kan een warm bad wonderen doen omdat de specifieke overgevoeligheid dan plotseling weg is. Eens goed bekijken hoe het allemaal van binnen zit kan. En ook aanraken is ineens geen probleem meer.

Een voorhuid kan in aanvang ook wat nauw zijn, wat tot zwellingen kan leiden. Ook dat kan met regelmatig warm baden en veel terugtrekken opgelost worden. Voor jonge knullen is een bad veel beter dan een douche. Het is veel piemelvriendelijker.

De voorhuid is een regelmechanisme om de gevoeligheid van de piemel te kunnen instellen. Een overgevoelige piemel kan minder gevoelig worden gemaakt door langduriger de eikel bloot te houden. Er vormt zich dan een extra huidlaagje dat zelfs een dagje eruit ziet alsof de eikel vervelt. Daarna voelt hij veel zachter en vilterig aan. Andersom wordt de piemel juiste weer meer gevoelig door consequent het vel er overheen te houden. Het huidlaagje verdwijnt dan ook weer vanzelf.

Tot slot is de voorhuid een richtmechanisme bij het plassen. Plassen uit een blote eikel kan natuurlijk ook, sommige mannen doen dat probleemloos en liever. Door de vorm van de eikel kan de straal zich echter ook splitsen en werkelijk alle richtingen uit gaan. Om er dan toch weer een nette staal van te maken is de voorhuid over de eikel doen een ideaal middel.

Er is wel een truukje om ook met een blote eikel in een rechte straal te plassen. Door zacht in de eikel te knijpen met de wijsvinger op het frenulum is vaak van meerdere stralen weer één rechte te maken.

De binnenkant van de voorhuid is vrijwel net zo gevoelig als de eikel. De gevoelssensatie is iets anders. Het bereiken van een orgasme gaat het snelst door enkel met de voorhuid te spelen, zeker waar die van achter bijeen komt in het toompje of frenulum.

Bij een goed volgroeide piemel komt bij het hard worden de eikel vanzelf uit de de voorhuid:

De voorhuid bedekt in de ideaalste situatie vrijwel de hele schacht van piemel, zonder vernauwing. Op deze wijze wordt die piemel dan van het puntje van de eikel tot bijna aan de buik gevoelig voor aangename prikkels.

Hieronder is goed te zien hoe de voorhuid van een onbesneden (!!!) piemel uiteindelijk teruggetrokken moet kunnen worden:

Ook hier is goed te zien hoe het vel dat in rust enkel de eikel bedekt, vrijwel helemaal naar achteren gehaald kan worden om de schacht van de piemel te bedekken. Zonder dat er nog iets van vel achter de eikelrand ophoopt. En zonder dat de eikel nog door het toompje naar beneden wordt getrokken.

Vooral in sommige Aziatische culturen is het de gewoonte om al voor de puberteit de voorhuid permanent teruggetrokken te houden. Het wordt in openbare baden slordig of zelfs onfris gevonden als een voorhuid niet naar achteren zit. Met name Japan is hierom bekend. Doordat jongens daar al voordat de piemel groter groeit beginnen met permanent terug te trekken, groeit tijdens de puberteit de voorhuid niet zo groot uit als bij piemels uit culturen waar dit niet gebruikelijk is. Vaak zien Japanse piemels eruit alsof ze besneden zijn, terwijl zulke piemels nog een volledige voorhuid hebben. Met alle functies als boven beschreven. Er is geen enkel lelijk lidteken op te zien. Wel hebben Japanse jonge mannen hierdoor minder vaak last van een te gevoelige eikel.

Voor wie niet voor de puberteit begonnen is met langdurig teruggetrokken houden kan het lastiger zijn. De voorhuid heeft dan de neiging om steeds weer naar voren te glijden. Daarbij spelen drie factoren een rol. De vernauwing aan het puntje duwt de voorhuid terug over de eikel. Het toompje of frenulum trekt de voorhuid terug over de eikel. En als de eikel weinig eikelrand heeft dan houdt deze de teruggetrokken huid niet op zijn plaats. Zodra het wel lukt groeit de eikel wat groter en breder, ongeacht de leeftijd. De tegendruk van de voorhuid, die als een elastiek werkt, valt dan weg. De eikel kan dan naar zijn normale vorm doorgroeien.

Het toomje of frenulum knoopt aan de achterkant de voorhuid vast aan de eikel. Daardoor komen er ook op die plek veel gevoelszenuwen samen.
Het frenulum verhindert het vrij bewegen van de voorhuid. En kan soms zo kort zijn dat de eikel mee naar beneden getrokken kan worden.

;

Het is minimaal de bedoeling dat over tijd dit frenulum oprekt. Het is zelfs zo dun dat het best mag breken. De onderliggende gevoelszenuwen verspreiden zich dan enkel over een iets groter gebied. Het geeft de eikel dan veel meer ruimte en maakt het beter mogelijk dat bij hard worden de eikel vanzelf naar buiten komt. Ook kan de voorhuid veel verder en aangenamer naar achteren worden getrokken.

Het oprekken helpt ook bij piemels waarbij de voorhuid te nauw is en te strak om de eikel zit. Juist dat deel van de huid moet na verloop van tijd de zelfde omtrek als de huid om de piemel zelf kunnen aannemen. Geforceerd weghalen van dat voorhuidknoopje kan ook. Het is een nog minder ingrijpende handeling dan het maken van een gaatje in een oorlel voor oorbellen. Het zelfde gaatje moet dan geprikt dwars door het toompje, vanaf de plek waar men die los wil hebben. Als het toompje word uitgerekt is de plek goed te kiezen. Vervolgens wordt er een dunne draad doorheen geleid waar een flink stevige knoop gelegd wordt. Pijnlijk of bloederig is dat niet. De piemel blijft gewoon inzetbaar om af te trekken of andere sex. Na een week valt het knoopje er vanzelf uit. En zowel eikel als voorhuid zijn vooraltijd bevrijd. Vaak blijven er twee kleine bultjes over die vanzelf weg trekken na enige tijd. Op het eind is het zeer moeilijk te zien waar de boel vroeger aan elkaar zat.

Er zijn diverse culturen die uit gewoonte of geloofsovertuiging vaak snel na de geboorte beginnen met het wegsnijden van voorhuid bij kleine babies. Dat vraagt enig geweld. De voorhuid zit nog verkleefd, dus moet losgetrokken worden om hem weg te kunnen snijden. Soms gaat het mis en raakt een eikel beschadigd. Omdat de piemel nog zo klein is groeit later het lidteken, dat het snijden veroorzaakt, mee. De eikel is nog hypergevoelig op die leeftijd want die is gemaakt om pas veel later naar buiten te komen. Op zo jonge leeftijd heeft eikelgevoel niet enkel geen nut maar is veel te intens. Alhoewel dit met een paar dagen wel betert, is het op die leeftijd een zware en rare ingreep. Zeker als het nog gepaard gaat met feestelijke activiteiten en kadootjes geven. Het doet zeer en geeft de indruk dat de omgeving de kleine van iets ergs heeft bespaard. Het leidt niet zelden op latere leeftijd tot overdreven preutsheid. Ook over de sexualiteit van vrouwen. Religieus fanatisme komt er ook veel vaker uit voort. Niet elke te jong besneden man is in staat zich met zijn lot te verzoenen en overtuigt zich er soms dan van dat het kwaad van buiten gekomen moet zijn.

Waarvoor de voorhuid allemaal bedoeld is, is hierboven beschreven. Er zijn redenen om een eikel bloot te willen hebben, zelfs permanent. Zomaar onoverdacht wegsnijden is een merkwaardige gewoonte. Het is bijna als het lekkerste stukje van een biefstuk weggooien.

Van piemels hoor je af te blijven tot de bezitter van die piemel je zelf een uitnodiging stuurt. Doorgaans gebeurt dat pas nadat die bezitter zijn piemel eerst zelf uitvoerig verkend heeft en getest in alle sexuele functies en mentale aspecten voor hemzelf.

Op latere leeftijd kan het eventueel in uitzonderlijke gevallen nuttig zijn om een stukje voorhuid er tussenuit te halen. Zowel in medische gevallen als in praktische gevallen. Bijvoorbeeld wanneer het niet lukt om een voorhuid op een prettige manier naar achteren te houden.