Over het algemeen wordt het tonen van een piemel in het openbaar, in de “Westerse” wereld, nog steeds als een schande gezien. In veel landen is het zelfs strafbaar. Terwijl er niemand van dood gaat. Het wordt “vies” genoemd, ook als men juist van onder de douche komt.

Het tonen van een stijve piemel wordt in het algemeen als nog ernstiger gezien. Dit wordt vaak gezien als dat de eigenaar van plan is om iets of iemand te verkrachten. Terwijl in werkelijkheid piemels uit zichzelf stijf worden. En zeker niet altijd uit sexuele opwinding.

In het gezelschap van vrouwen wordt het dikwijls als een vorm van aanranding ervaren.

In de oudheid was het in verschillende culturen veel normaler om een piemel van iemand te zien.

De complete Olympische spelen werden naakt gedaan. Ook in de kunst werden mannen bij voorkeur naakt afgebeeld.

Met de komst van nieuwe religies is dat veranderd. Zo zijn er veel Romeinse en Griekse standbeelden te vinden waar de piemel van afgeslagen is. Zoals in de oud Egyptische cultuur standbeelden te vinden zijn waar de neus van afgeslagen is. Piemels hebben nooit iets misdaan. Neuzen ook niet.

In de 20e eeuw is het naakt zijn opnieuw uitgevonden. Het is “nudisme” genoemd en sterk verbonden aan gedachten zoals “terug naar de natuur” gaan. De term “naturisme” is er ook voor bedacht.

Nog steeds zijn er wereldwijd “nudistenkampen” te vinden, met vaak de meest vreemde regels. Vaak wordt alles verbonden met een extreme filosofie. Zo zijn er geen, of weinig stopcontacten te vinden om een telefoon op te laden of een laptop. In sommige oorden zijn er huisregels dat er enkel in de ogen gekeken mag worden. De blik naar beneden laten afdalen wordt als onbeleefd gezien. De meeste kampen hebben huisregels als religieuze sektes. Daarnaast zijn er enkele kampen die juist andersom zijn. Waar weer de overdreven nadruk ligt op het hebben van sex. Daar is dan weer de moraal dat iedereen het maar met iedereen moet willen doen.

De piemel, en een zichtbare erectie, spelen daar een belangrijke rol in. De mens is daar nog behoorlijk primitief in. Want als ze een hond hebben die een erectie krijgt omdat hij blij is zijn baasje te zien, dan schrikt niemand daarvan. Een nog steeds gangbare gedachte is dat een man zijn sexuele opwinding niet onder controle kan houden. Wat, op uitzonderingen na, echt onzin is. Ook als hij een erectie heeft of krijgt.

Met name de komst van de mobiele telefoon, met ingebouwde camera, heeft al veel verbeterd. Het is veel gemakkelijker geworden om een foto of video van een piemel te maken, of te wissen. Ook het maken van volledige foto’s, met piemel en gezicht, begint gelukkig steeds vaker te gebeuren.

Het hebben van een piemel is een belangrijker aspect dan velen openlijk willen toegeven.

Doordat de openbare moraal is om vooral net te doen alsof men geen piemel heeft, blijft het echter wennen om een man te zien zoals hij is. Met een piemel die hij al zijn hele leven heeft.

Binnenshuis kan er gelukkig meer dan in de openbare ruimte.

Wie durft leert snel.

Wie er thuis aan gewend raakt, merkt al snel dat de sexuele lading verdwijnt. Maar ook de spanning van iets dat verboden is. Het is eenvoudig een piemel. De “reset knop” of het “update now” mechanisme van het lichaam van een man. Waar je als toeschouwer beter bij kunt dan die man zelf. Meer is het niet. Wie thuis de morele opvattingen vergeet, enkel kleding aantrekt waar het koud is, krijgt een heel andere blik. Een piemel is een heel ingenieus lichaamsdeel. Waar je rustig naar kunt kijken, zonder iets te willen. Of iets uit te moeten leggen. Een piemel wordt mooi zodra het zien normaal wordt en de sexuele lading wegvalt. De piemel hierboven is eenvoudigweg een mooie piemel. Niets vies aan, geen schande om te bekijken. Niets om bang van te zijn. Het is gewoon een piemel.